De donkere poort in zee
Als je bij Dyrholaey er af gaat kom je via een grasland met IJslandse paardjes naar een hoge klif waar allemaal vogels broeden. Dit gebied is open van 9 tot 19 uur en daarna gaat de slagboom dicht omdat het vogelreservaat is. Je kanoverdag er op rijden alwaar je twee uitzicht punten hebt.
Een met een geasfalteerde weg en een met een gravelweg die helemaal naar boven naar de vuurtoren gaat.
We namen eerst de geasfalteerde weg omdat die andere gravelweg best wel steil omhoog ging. We hadden hier een prachtig uitzicht op de poort en het zwarte strand. Maar ik wist van foto's uit reisinformatie dat de poort ook beter te fotograferen moest zijn vanaf de andere kant.
Dus het was of een heel eind naar boven lopen of toch met de 4W drive naar boven. We kozen het laatste want we hadden nog een flinke tocht voor de boeg en het waaide ook nogal hard op de hoge klif met een gure wind.
De hoge gravelweg bracht ons helemaal bovenaan op de klif bij de vuurtoren en hier kan je het welbekende plaatje schieten wat je regelmatig ziet in de reisgids of op internet. Je kan ook hier weer een mooie wandeling maken.
Er is veel te zien, de stranden, de zwevende en nestelende artic stern en zeemeeuwen. Prachtige bloemen en planten en mossen.
Plaatjes zeggen vaak meer dan woorden.
De turf huisjes van Keldur
We rijden een stukje het binnenland in waarbij we recht op de Hekla afkoersen. Ze ligt er rustig en vredig bij met nog een restje sneeuw op haar top.
Onderweg stoppen weer even bij een paar paardjes die net zo nieuwsgierig naar ons zijn als wij naar hen.
Het donkere hengstje kijkt ons aan en de merrie met haar veulen volgen al snel. We bewonderen de paarden en het landschap alvorens weer een stoffige gravelweg op te rijden. We merken wel dat veel leuke bestemmingen lang niet altijd aan een asfaltweg liggen.
Dieper in het binnenland wordt het rijden op een gravelweg erg stoffig nu het al dagenlang niet meer heeft geregend in IJsland. Normaliter regent het hier twee van de drie dagen wel een keer maar nu niet.
We komen aan bij een piepklein turf huisjes dorpje met een kerk uit 1875 en een moderne boerderij. De eigenaresse heet ons hartelijk welkom in haar mini openlucht museum en als we een rondleiding willen dat kost dat 1200 kronen. Kijk gerust rond en je mag alles fotograferen, is de mededeling.
Ze is weer even snel verdwenen als dat ze er was en we besluiten zelf de huisjes te onderzoeken. Ze zijn schattig klein, maar 2 x 2 M2 van binnen. Eiken balken dragen de constructie en er liggen stenen met turf op het dak. Daar overheen groeit gras.
Schaapjes hebben hun eigen turf huisjes aan de overkant van het riviertje en ze lopen luid mekkerend door het groene gras.
Aan het begin van het mini dorpje ligt een klein huisje aan een water wat gevoed wordt door bronnen die spontaan omhoog borrelen.
We genieten van de stilte, het kabbelende water, de wind en de schaapjes alvorens door te rijden naar onze volgende bestemming die een stuk verderop ligt.
Skogafoss alweer een waterval
Onderweg op de heenweg hadden we deze waterval al gezien vanuit de verte maar we hadden toen geen energie en tijd meer om weer een stop te maken.
We besloten daarom op de terugweg vandaag er langs te gaan en tot mijn vreugde kon ik eindelijk ook eens wat schaapjes fotograferen die je hier overal ziet lopen. In de weiden, langs de weg en hiervoor de camping naast de waterval.
Deze waterval is heel erg hoog en er loopt een trap omhoog tot bovenaan de waterval. Je kan in dit gebied aan de voet van vulkaan Katla ook hiking trailer volgen.
De waterval voedt de rivier de Skogar en we hadden wederom zéér zonnig weer van wel 20 graden vandaag waardoor de nevel van de waterval prachtige regenbogen om ons heen toverde.
Er zou hier een schat verstopt liggen van een of andere schurk maar die zijn we niet tegengekomen. Wel een mooi riviertje.
Hierna reden we door naar Kelder voor de turf huisjes. We namen afscheid van Katla met zijn mooie ijskap en vervolgde onze weg richting de Hekla.
Drijvende ijsschotsen die naar zee gaan
Een heel bijzondere locatie is Jokulsarlon alwaar een baai vol met afgebroken ijsschotsen te zien is die langzaam naar zee drijven.
De ijsschotsen breken af van een grote gletsjer en zijn met hun witte en turkoois blauwe kleuren te bewonderen in de baai voordat ze in de zee smelten als ze onder de verkeersbrug zijn gegaan.
Het strand waarvoor ze dan drijven wordt daarom ook wel Diamond Beach genoemd omdat ze als grote diamanten in zee liggen. Rondom de ijsschotsen is er volop leven en af en toe breekt er een stuk af wat in zee plonst.
Je kan hier boottochten boeken waarmee je tussen de ijsschotsen door vaart en de zeehonden kolonie bezoekt. Echter kan je vanaf de kant ook genoeg zien. We hebben de zeehonden gespot terwijl ze lekker aan het badderen waren.
We zagen diverse eenden en ganzen met kuikens en natuurlijk de allermooiste ijsschotsen met allerlei vormen en kleuren.
Familie gans kwam voorbij waarbij je meteen ziet hoe groot die ijsschotsen zijn. Ook hier geldt weer: stevige schoenen en warme kleding is aan te raden.
Deze leek wel heel erg op de Titanic.
Vulkanen Hekla en de Katla
Terwijl we over de 1 naar Vik rijden komen we langs de twee meest actieve vulkanen van IJsland. Ze hebben hier 130 vulkanen maar slechts een klein aantal is potentieel gevaarlijk. Twee daarvan worden continu met technische middelen bewaakt en dat zijn de Hekla en de Katla.
De Hekla ligt in het binnenland, zie foto hierboven. En de Katla ligt dichterbij aan de kust maar wel in dezelfde bergketen.
De Katla heeft een dikke ijskap maar er onder kan het wel actief worden. Op dit moment is het rustig. Toch zouden de vulkanen al over hun datum van uitbarsten heen zijn. In 2010 is een kleine buurjongen van hen wel hevig uitgebarsten. Het vliegverkeer heeft toen dagenlang stilgelegen.
Tijd om ons hotel op te zoeken. Dit ligt prachtig op hoogte. De ene kant kijkt uit op zee, de andere op een ijskap.
Op weg naar Skaftafell
Met een volle tank beginnen we aan een pittige dagtocht van 400 km heen en terug door sterk afwisselende landschappen van zuid oost IJsland. Zo rijd je door valleien en hoge bergkammen en dan weer langs watervallen waar je het bestaan niet eens van wist.
Leuke ongeplande verrassingen op onze tocht waar we even de tijd nemen om te genieten en te fotograferen. Het houdt wel wat op maar elke 20 km zie je weer iets moois.
Adembenemende groene weiden wisselen zich af met surrealistische maanlandschappen van lava in brokken of blubber velden waar enkel lage planten groeien of korstmossen te vinden zijn.
Een rijke schakering van kleuren, vormen en begroeiing.
Svinafellsjokull gletsjer
Omdat we de Skaftafell gletsjer veel te druk en toeristisch vinden en we in de verte, een naar ons idee veel mooiere gletsjer zagen, besluiten we de gok te wagen en gaan een gravelweg op die richting deze gletsjer loopt.
Je vindt hier namelijk diverse dal gletsjers aan deze zijde van IJsland en we vonden de rechtse veel indrukwekkender ook al is die lastiger te bereiken. We hebben niet voor niets een 4 wheel drive auto geboekt zodat we ook de ruwere wegen aan kunnen.
Het is een bumpy ride met kuilen en gaten maar na wat spannende minuten komen we bij de parkeerplaats aan die vol met waarschuwingsborden staat. Blijkbaar zijn hier mensen omgekomen en vermist geraakt getuige een koperen plaat op de rotswand met namen van de onfortuinlijke mannen.
Het is nu echter hier droog, zonnig en goed begaanbaar voor een klimtocht richting de gletsjer. Goede stevige schoenen en warme kleding aan en we gaan het rotsige pad op. Al gauw wordt het uitzicht op de gletsjer steeds indrukwekkender.
Het gletsjermeer ligt vol met drijvende ijsschotsen in wit zwart tinten wat een indrukwekkend schouwspel is. En dan na een steil pad over rotsen om de hoek worden we beloond met een majestueus uitzicht op de volledige gletsjer.
Zo mooi! Het is een verstilde pracht in een ijskoude omgeving. De wind is scherp maar het aanzicht maakt alles goed. We gaan hier niet verder meer want dat vereist professionele klim uitrusting en meer ervaring dan wij hebben in dit soort omgevingen. Ik wil geen koperen plaquette op mijn naam aan de ingang van deze kloof. Dus we houden het hierbij en genieten van het uitzicht.
De zwarte lava stranden van Vik
Een lief klein plaatsje in het zuiden van IJsland is Vik. Het is bekend door zijn zwarte lava stranden die een bezoekje zeker waard zijn.
Zoals je ziet kan er hier volop paard gereden worden op de typische IJslandse paarden. Sterke en compacte paardjes die het koude klimaat prima aankunnen.
De zwarte lava stranden liggen bezaaid met gladde stenen en keien en je kan er heerlijk wandelen. Iemand had zich uitgeleefd met een mindfulness torentje.
Na het strand hebben we de benzine tank helemaal volgegooid want we hebben een lange dagtrip voor de boeg vandaag naar ijzige gletsjers, ijskappen en lagunes.
Het tanken is hier trouwens nog wel een dingetje. Je moet eerst bepalen voor hoeveel IJslandse kronen je wilt tanken. Dan afrekenen voordat er ook maar een liter benzine uit komt.
